ن راه پیش داریم ، ن پس
رضا به داد ما برَس
زندگی مون پر از مگس
رضا به داد ما برَس
خسته و وامانده دلم ، همش اسیر واهمس
رضا به داد ما برَس
تو این قفس اسیرم و نگام به سوی پنجرس
رضا به داد ما برَس
تو حرمت پر زدنام انگار دیگه یاد تو نیست
بابا ! اینم ، همون یرس(یارو) ،
رضا به داد ما برَس....
کاری از صفا سوتی
من هنوز،
گاهی،
یواشکی خواب تو را می بینم ،
یواشکی نگاهت می کنم ،
صدایت می کنم ...
بین خودمان باشد ،
اما من هنوز ...
یواشکی دوستت دارم !
(ناظم حکمت)
طفل می‌گرید چون راه خانه را گم می‌کند
چون نَگِریَم من..! که صاحبخانه را گم کرده‌ام؟!
شقایق گفت با خنده : نه تب دارم ، نه بیمارم !
اگر سُرخم چنان آتش ، حدیث دیگری دارم
!
گلی بودم به صحرایی ، نه با این رنگ و زیبایی
نبودم آن زمان هرگز ، نشان عشق و
شیدایی
یا دست رفاقت نده و دست نگهدار
یا تا تَهِ خط ، حُرمتِ این دست نگهدار
وسط کوچه ها مانده ام تنها
با من انگار خانه ها قهرند
آااااای بن بست های تو در تو
دوستانم کجای این شهرند ؟؟برای شروع فصلی نو فال زدم و این غزل حافظ شیراز آمد :
| دل می‌رود ز دستم، صاحب دلان، خدا را! | دردا که راز پنهان خواهد شد آشکارا |
ﻋﺸﻖ ﯾﻌﻨﯽ ؛ ﯾﮏ ﻧﻔﺮ ﻫﺴﺖ ﮐﻪ ﺑﺪﻭﻥ ﻓﮑﺮ ﺑﻪ ﻧﺘﯿﺠﻪ ﻭ ﺁﯾﻨﺪﻩ ، ﻫﺮ ﺭﻭﺯ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺍﺯ ﺩﯾﺮﻭﺯ ﺩﻭﺳﺘﺖ ﺩﺍﺭﻩ . . .
چه قدر تلخ شده ای …
دیگر دلم برایت نمی لرزد…
آنقدر که حتی وقتی صدایت را می شنوم احساس می کنم …
